Ik lijk wel gek...

Het is 1 graad boven nul en ik rijd het terrein van onze roeivereniging op. Als kleine kinderen die op schoolreisje gaan, staan we uitgelaten te praten over hoeveel zin we hebben in vandaag. Er hangt een bepaalde spanning in de lucht. We gaan vandaag de Koning Wintertocht roeien in Amsterdam. Wat ons te wachten staat? Hoe koud zal het zijn? Geen idee…

We verdelen ons over twee auto’s en rijden naar KZ de Hoop aan de Amstel. We hebben mazzel, want we kunnen bijna voor de deur parkeren en het is nog gratis ook! Na een heerlijke kop koffie melden we ons bij de loods, waar onze boten al klaar liggen. Ik heb, als teamcaptain, de route in grote letters uitgeprint, want bijna iedereen heeft een leesbril nodig.

Als we in de boot zitten en de afstelling van het voetenbord hebben gedaan, kunnen we het water op. Ik moet wel even wennen, want dit zijn andere riemen dan waar wij normaal mee roeien. Onze stuurvrouw is een beetje nerveus, want sturen in Amsterdam is iets heel anders dan bij ons in de vaart. Wij roeien alvast een eindje de Amstel op, terwijl de 4-persoons roeiboot met onze andere leden, ook klaar is om weg te varen. Onder de brug door op de Amstel en dan langs Carré, voor de Hermitage rechts af.

Maar waar blijft onze andere boot? Wij besluiten om op hen te wachten, maar als je niet roeit dan is het toch wel erg koud. Dus maar een beetje heen en weer varen en weer een stukje terug. Na ruim een kwartier komt onze andere boot er ook aan. Zij hadden materiaalpech en moesten weer terug naar het vlot. Alles is nu goed en daar gaan we.

Wat een beleving om vanaf het water de prachtige gebouwen te zien. Vlakbij NEMO ligt Hanneke’s boot en daar krijgen we (in onze boot) een kop koffie of chocomel met slagroom. Wat een lekkere traktatie! Daar word ik weer een beetje warm van. Daarna varen we door de grachten verder. Ondanks dat het december is, zijn er toch veel rondvaartboten en dat levert soms spannende momenten op. Je wilt net onder een bruggetje door varen en dan komt daar opeens zo’n grote rondvaartboot aan. Dus dan snel kijken waar plek is om aan de kant te gaan.

Ondanks al haar zenuwen doet onze stuurvrouw het uitstekend en gedurende de tocht zie je haar zelfvertrouwen toenemen. Uiteindelijk besluit ze om de hele tocht te sturen, want ze vind het toch wel stoer om te kunnen zeggen dat zij door de grachten van Amsterdam heeft gestuurd. Weer een vinkje op de bucketlist.

Na 13 km komen we weer bij de roeivereniging aan en kunnen we dan eindelijk onze benen even strekken. Ondanks de kou heb ik een geweldige middag gehad. Wat een beleving! De voldoening over mijn prestatie voel ik als ik weer naar huis rijd.

Zo zie je maar… Als je dingen doet die anderen heel gek vinden, kan dit hele mooie momenten opleveren. Je kunt dan met recht trots zijn op jezelf!